مهندسی عمران-سازه
هامون فتحی؛ محمد یوسفی نژاد
چکیده
مقاله حاضر به مطالعه تحقیقات تجربی در مورد اثرات الیاف بر کرنش و نسبت پواسون بتن خود تراکم (SCC) می‌پردازد. آزمایش بر روی 48 نمونه بتن مکعبی و 68 نمونه استوانه‌ای استاندارد از 4 مخلوط مختلف با مقاومت‌های فشاری 25، 28، 30 و 33 مگاپاسکال انجام شد. درصد الیاف در مخلوط ها از 0 به 12 افزایش می یابد. کرنش های محوری و جانبی نمونه ها به طور همزمان با توجه ...
بیشتر
مقاله حاضر به مطالعه تحقیقات تجربی در مورد اثرات الیاف بر کرنش و نسبت پواسون بتن خود تراکم (SCC) می‌پردازد. آزمایش بر روی 48 نمونه بتن مکعبی و 68 نمونه استوانه‌ای استاندارد از 4 مخلوط مختلف با مقاومت‌های فشاری 25، 28، 30 و 33 مگاپاسکال انجام شد. درصد الیاف در مخلوط ها از 0 به 12 افزایش می یابد. کرنش های محوری و جانبی نمونه ها به طور همزمان با توجه به تنش اعمال شده توسط بارگذاری فشاری تک محوری محاسبه شد. با مقایسه منحنیهای تنش-کرنش برای کرنش محوری و جانبی، نسبتهای پواسون با در نظر گرفتن تعداد بارگذاریها محاسبه شد. یکی از پیامدهای نتایج این بود که نسبت مساحت داخلی در منحنی تنش-کرنش جانبی به منحنی تنش-کرنش محوری به مجذور نسبت پواسون در همان درصد فیبر مربوط می شود. در پایان، با توجه به مقاومت فشاری بتن و درصد الیاف، یک مدل یکپارچه برای نسبت پواسون الیاف SCC تحت بارگذاری فشاری فرموله شد. نتایج نشان می دهد که افزایش فیبر (فقط 2%) باعث افزایش قابل توجه نسبت پواسون (بیش از 5%) پس از بارگذاری فشاری دوم می شود. همچنین کرنش جانبی سوم حداکثر مقاومت را در تمام مخلوط های بتن خود متراکم فراهم می کند.
